Indrukken... en nog meer indrukken

Het lijkt wel alsof ik hier al maanden zit, zoveel zou ik willen vertellen. Dat gaat helaas niet lukken, want zelfs al probeer ik alles wat ik meemaak vast te leggen in mijn reisdagboek, als ik om half zeven wakker word en mijn ogen uitwrijf ga ik douchen (als er water is), ontbijten en dan naar de school. 's Avonds na het eten ga ik eigenlijk bijna direct slapen, dus er blijft weinig tijd over om vast te leggen wat ik allemaal meemaak en doe.

Op de school is het elke dag een beetje een verrassing wat ik kan gaan doen. Inmiddels heb ik mezelf een paar doelen gesteld, zoals het ontwikkelen van het curriculum samen met Orock (niet Mr. Orock, confusingly enough, ze hebben dezelfde naam maar zijn niet dezelfde persoon: de eerste is Mr. Orock, de groote opperbaas, de tweede de assistent-project coordinator, genaamd Orock Orock, om het nog eens even lekker makkelijk te maken. Ze zijn niet gerelateerd als familie.). Naast het curriculum van de complete vocational unit ga ik het programma voor de Engelse les opzetten, inclusief een remedial teaching programma voor degenen die een enorme achterstand hebben in lezen en schrijven.

De vocational training unit is bedoeld voor jongeren die buiten de boot gevallen zijn in de samenleving, ze hebben soms niet eens de basisschool goed afgerond en hangen wat rond op straat. UAC gaat met ze in gesprek, en op die manier worden ze geselecteerd om gratis een opleiding te gaan volgen. Ze leren houtbewerking, schilderen, elektriciteit en ooit leerden ze ook naaien (nu niet meer). Dit geeft de jongeren de kans om zelf een business op te zetten en op die manier toch nog een wat rooskleurigere toekomst te krijgen.

Door de verschillende achtergronden van de studenten (leeftijd is trouwens 12-20 jaar)is het erg moeilijk om les te geven, zeker in wiskunde en Engels. Ik ga binnenkort overleggen met Takor en Jerry, de docenten van de training unit, over wie er wiskunde gaat geven (dat heet hier professional calculation) en in hoeverre dat overeen gaat komen met wat Bram (NL vrijwilliger die hier nu zit, maar in de zomer vertrekt) heeft gedoceerd. Het bleek namelijk dat professional calculation en Bram's wiskunde naast elkaar gegeven werden, terwijl het in principe bijna precies hetzelfde inhield. Het was overigens niet duidelijk uit de prestaties van de studenten dat ze het eerder hadden gedaan, dus wat dat betreft zeker niet overbodig.

Ik heb voorgesteld om aan het begin van volgend jaar een instaptoets te doen (werd goed ontvangen), zodat een lijn getrokken kan worden om het gemiddelde te bepalen. Daarop kan dan het algemene niveau van de lessen worden gebaseerd, terwijl de jongeren die nauwelijks kunnen lezen en schrijven (er zijn er twee of drie in deze groep) eerst eens daarin bijgespijkerd gaan worden. Niet allemaal zullen ooit echt goed kunnen worden met lezen en schrijven ben ik bang (in Nederland zou je ook niet iemand van het LBO op kunnen lappen tot VWO niveau), maar de basis gaat wel lukken.

Voor nu ga ik de remedial classes geven, terwijl Rosemarie doorgaat met het geven van Engels zoals ze tot nu toe heeft gedaan. Volgend jaar begin ik vanaf een nog lager niveau, zodat een groot deel (hopelijk) mee kan komen. In elk geval is dat voor mij ook iets tastbaars om mee te kunnen beginnen, en iets wat ik eerder heb gedaan (op het CCNV).

Ik zie dat ik nog maar 8 minuten te gaan heb, dus ik moet mijn verhaal gaan afronden. En dat terwijl ik nog maar halverwege mijn belevenissen ben! Nou ja. Hetgene dat me echt heel erg bezighoud is dat ze hier zo weinig middelen hebben, waardoor dingen soms vastlopen op gebrek aan materiaal. De vocational unit kan dankzij het werk van Bram en Rosemarie binnenkort in gebruik worden genomen, dus dat geeft weer perspectief omdat de kids nu alleen maar theorielessen krijgen op een praktijkopleiding bij gebrek aan ruimte -- niet erg motiverend voor ze natuurlijk! Donaties zijn hier echt heel belangrijk, en dat is aan de ene kant goed, maar ook wel schokkend. Gelukkig is de organisatie verder wel stabiel.

Ikzelf daarentegen ben qua gezondheid niet helemaal stabiel. Nogal ziek geweest afgelopen dagen, maar ik ben weer ietsie beter. Ik hoop wel dat dit geen wekelijks voorkomend ritueel gaat worden!

Volgende keer probeer ik een paar foto's te posten. Het ga jullie allemaal goed daar in Nederland, denk veel aan jullie (hoe was het volleybalweekend? En wat goed, Uberfliegerz in de B :))

Tot schrijfs! Knuffels waar van toepassing en anders gegroet,
Mirte